Γράφει η Έφη Χατζηγιαννακοπούλου-Bersoux*

 

Ο κόσμος της τεχνολογίας και των media περνάει υπαρξιακή κρίση

Καθώς πλησιάζω την είσοδο του Web Summit, μια κοπέλα μοιράζει δωρεάν αντίτυπα ενός βιβλίου με τίτλο The Future of No Work. Τη ρωτάω περί τίνος πρόκειται. «Είναι σχετικό με το ΑΙ», μου λέει. Καθώς μου δίνει ένα βιβλίο, ένας περαστικός που κατευθύνεται κι εκείνος προς το event της φωνάζει «Μια μέρα θα το μετανιώσεις». Θα χάσει άραγε τη δουλειά της από την τεχνητή νοημοσύνη στο μέλλον; Ποιος ξέρει… 

 

Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η σύντομη αλληλεπίδραση μου προμήνυε το τι θα ακολουθούσε.

 

Κάθε χρόνο, το Web Summit φιλοξενεί ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Ωστόσο, ως ένα event επικεντρωμένο στην τεχνολογική καινοτομία, επηρεάζεται έντονα από την επικαιρότητα- τεχνολογική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική- αποκτώντας ανεπίσημα ένα κεντρικό θέμα.

Τα προηγούμενα χρόνια, κυριάρχησαν το blockchain, το sustainability, το diversity, η εξ αποστάσεως εργασία. Φέτος, ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής είναι η τεχνητή νοημοσύνη (AI).

Μερικά λόγια για το Web Summit

To Web Summit της Λισσαβώνας διαρκεί 4 ημέρες αλλά μαζί με το πλήθος των connected events που γίνονται πριν και μετά, επεκτείνεται η διάρκεια του γύρω στη 1 εβδομάδα. Από το 2016 που μεταφέρθηκε στη Λισσαβώνα από το Δουβλίνο έχει γίνει συνώνυμο της πόλης.

Πραγματικά εκείνες τις ημέρες η πόλη, που είναι ούτως ή άλλως ένας από τους πιο δημοφιλής προορισμούς για digital nomads στην Ευρώπη, γίνεται ένα παγκόσμιο meeting place.

To Web Summit έχει μια κεντρική σκηνή χωρητικότητας 20.000 ατόμων, τη MEO Arena και άλλες 15 θεματικές σκηνές μέσα στα 5 μεγάλα pavilions όπου όλη μέρα πραγματοποιούνται ομιλίες, συζητήσεις με πάνελς και παρουσιάσεις αλλά και επιπλέον σκηνές όπου γίνονται startup pitches και workshops καθώς και αίθουσες για συναντήσεις με επενδυτές, χώροι για meetups και άλλα πολλά. 

Eίναι ένα τεράστιο event με εκατοντάδες εκθέτες και πάνω από 70.000 επισκέπτες το οποίο ο Guardian έχει ονομάσει “Glastonbury for geeks”.

Εγώ πηγαίνω κάθε χρόνο εδώ και μερικά χρόνια με σκοπό να ενημερωθώ, να πάρω έμπνευση, να συναντηθώ με συνεργάτες από όλο τον κόσμο και να γνωρίσω νέο κόσμο. Φέτος, δεν ξέφυγα ούτε εγώ από το θέμα του AI καθώς είμαι καλεσμένη σε πάνελ συζήτησης σχετικό με τa ΑΙ-first businesses ως marketer και συνιδρύτρια του AI – The Academy.

 

“ΑΙ Is Eating the World”

Η σκηνή που είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στο ΑΙ με ονομασία ΑΙ Summit είναι γεμάτη κόσμο που παρακολουθεί τις ομιλίες όλη μέρα. Τριγύρω πολλά μικρά booths με early-stage AI startups. 

Μια πλατφόρμα που κάνει εύκολες τις δωρέες σε καλό σκοπό με τη χρήση ΑΙ, μια πλατφόρμα που σε εκπαιδεύει να κάνεις small talk με τη χρήση ΑΙ, startups στο χώρο του data security, sustainability, hiring, education, e-commerce, όλες powered by AI.

Στο κέντρο του pavilion, ένας μεγάλος πίνακας προσκαλεί τους επισκέπτες να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως: «Πώς πιστεύετε ότι θα επηρεάσει την επιχείρησή σας η τεχνητή νοημοσύνη;» και «Πώς πιστεύετε ότι θα επηρεάσει την παραγωγικότητα η τεχνητή νοημοσύνη;» που απαντάς κολλώντας ένα αυτοκόλλητο κάτω από την απάντηση της επιλογής σου.

Ο κόσμος κάνει ουρά για να απαντήσει ενώ πολλοί (όπως κι εγώ) φωτογράφιζουν τα αποτελέσματα. Άλλωστε όλοι βρισκόμαστε εδώ για να συλλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα insights και να βρεθούμε ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις. Μας ενδιαφέρει πολύ τι προβληματίζει τους υπόλοιπους γιατί ένας από τους ρόλους μας είναι να προσφέρουμε λύσεις.

 

Η έκφραση που ακούω πιο συχνά σε ομιλίες και σε ιδιωτικές συζητήσεις καθ’όλη τη διάρκεια του summit είναι το “ΑΙ Is Eating the World”. Δεν είναι υπερβολή. Αυτή η νέα πραγματικότητα προκαλεί έντονα και αντικρουόμενα συναισθήματα ενθουσιασμού και προβληματισμού, όχι μόνο στον κόσμο της τεχνολογίας και των media.

 

Η Imogen Heap, πολλαπλά βραβευμένη με Grammy μουσικός διάσημη για τις καλλιτεχνικές της καινοτομίες, μιλάει από σκηνής για το πως ΑΙ επηρεάζει την τέχνη και παρουσιάζει μια ΑΙ πλατφόρμα με την οποία μπορείς να γράφεις μουσική στο στυλ όποιου καλλιτέχνη θέλεις. Συγχρόνως, επιχειρεί να αναλύσει την ηθική πλευρά του να γράφεις μουσική με αυτό τον τρόπο. Αν μπορούσα σε μια πρόταση να μεταφέρω την ουσία της ενδιαφέρουσας συζήτησης είναι: η χρήση της ΑΙ τεχνολογίας στην τέχνη είναι μονόδρομος αλλά πρέπει να το κάνουμε σωστά.

 

Αλλά ποιο είναι αυτό το “σωστά”; Ναι, σαφώς είναι το να ζητάμε άδεια χρήσης των δεδομένων και να προσέχουμε πώς χρησιμοποιούμε την τεχνολογία με προσωπική ευθύνη αλλά πώς ακριβώς αυτό ελέγχεται;

Παρόλο το διάχυτο προβληματισμό, σε όποια ομιλία και να άκουσα κανείς δεν προσδιόρισε με σαφήνεια αυτό το “σωστά”. Πολλές φορές γίνεται επίκληση στην ατομική μας ευθύνη και αυτό φαίνεται να έχει φορτίσει τον κόσμο.

Στον τελικό διαγωνισμό Startup Pitching, όπου οι finalists founders των early-stage startups διαγωνίζονται στην κεντρική σκηνή μπροστά σε χιλιάδες κόσμο και με μια κριτική επιτροπή να τους ρωτάει λεπτομέρειες για την startup τους, ένας από τους finalist (που τελικά ήταν και ο νικητής) έχει αναπτύξει την εκπαιδευτική πλατφόρμα Intuitivo. Κάποια στιγμή ένας κριτής τον ρωτάει «χρησιμοποιείτε τεχνολογίες ΑΙ;».

Προετοιμασμένος για την ερώτηση απαντά απευθείας και κάθετα «το ΑΙ δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σε εμάς» προκαλώντας δυνατό χειροκρότημα και κραυγές επιδοκιμασίας από το κοινό.

Αναπάντεχη αντίδραση από ένα κοινό που το βασικό που τους ενώνει είναι η στενή τους σχέση με τη τεχνολογία, θα σκεφτεί κανείς. Ανήκω σε αυτό το κοινό και αυτή η αντίδραση δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση παρόλο που δεν συμμετέχω στις ζητωκραυγές.

Η αντίδραση αυτή δεν προέρχεται από κάποια τεχνοφοβία. Την τεχνολογία κατέχουμε, τη δαμάζουμε και αναλόγως και από το επάγγελμα του καθενός, μπορεί να την ορίζουμε κιόλας σε κάποιο βαθμό. Από που προήλθε αυτή τη αντίδραση λοιπόν; Η δική μου αίσθηση είναι πως πηγάζει από μια γενική απομυθοποίηση του ρόλου της τεχνολογίας ως κεντρικού πρωταγωνιστή και από την αυξημένη αίσθηση κοινωνικής ευθύνης που έχουμε πλέον οι άνθρωποι της τεχνολογίας. Εμείς πρέπει να βάλουμε όρια στο ΑΙ γιατί απ’ότι φαίνεται αυτή τη στιγμή μόνο εμείς μπορούμε.

Στην ομιλία του, ο Kuo Zhang, President του Alibaba παρουσιάζει πώς χρησιμοποιούν την τεχνολογία ΑΙ για να σου προτείνουν τι να αγοράσεις ανάλογα με τη χρήση για την οποία το χρειάζεσαι. Εξαιρετικά υλοποιημένο και εντυπωσιακό αλλά… δεν δημιουργεί κανένα “WOW effect”. Και αυτό γιατί με το ΑΙ δεν χρειάζεται πλέον να είσαι κολοσσός σαν το Alibaba. Παρόμοιες δυνατότητες υπάρχουν σε πλατφόρμες που έχουν αναπτυχθεί από φοιτητές πληροφορικής και marketers μέσα σε μερικές ημέρες.

 

Το ΑΙ έχει εκδημοκρατισει την καινοτομία. Και αυτή ακριβώς είναι η πηγή του ενθουσιασμού που βράζει μέσα μας!

Παρόμοιο το pattern και σε ομιλίες από παλιές καραβάνες της Microsoft και της Google που από τη σκηνή μας μιλάνε για την αποκάλυψη του ΑΙ. Οι εξελίξεις τρέχουν τόσο γρήγορα που το κοινό γνωρίζει ήδη περισσότερα από τους ίδιους τους ομιλητές. Ο Brad Smith, vice chair and president της Microsoft, μας λέει  “Ο ανακάλυψη του ηλεκτρισμού δεν έκανε διαφορά στον κόσμο. Οι ηλεκτρικές συσκευές έκαναν τη διαφορά. Εσείς (οι startups) θα κάνετε τη διαφορά. Εμείς θα σας κάνουμε προσιτή την τεχνολογία.”

Ο κόσμος της τεχνολογίας απομυθοποιείται και αναρωτιέται για την επόμενη ημέρα.

“Why products are now shit” λέει ο τίτλος μιας ομιλίας. Σε μια άλλη σκηνή ο William Lazonick, Professor of Economics στο University of Massachusetts και ένας δημοσιογράφος του Economist συζητούν για το ότι η Silicon Valley δεν είναι πλέον πηγή καινοτομίας αλλά πηγή πλουτισμού λίγων.

Η οικονομική κρίση έχει κάνει τη σκόνη των επενδύσεων να καταλαγιάσει και βλέπουμε όλοι πλέον πιο καθαρά. Οι ομιλίες από VC για το πως να σηκώσεις λεφτά είναι όλο και λιγότερο δημοφιλείς στο summit. Ένας δημοσιογράφος του TechCrunch μαζί με τον ιδιοκτήτη της Toptal αναλύουν τη δικαστική του διαμάχη με τους επενδυτές του που προσπάθησαν να οδηγήσουν σε πτώχευση την εταιρεία. Η Toptal κέρδισε περίτρανα τη δίκη. Τελικά το να σηκώσεις επενδυτικά λεφτά μπορεί να γίνει η καταστροφή σου…

Η δημοσιογραφία περνά επίσης existential crisis. Ο Donald Trump και η Kamala Harris επέλεξαν να εμφανιστούν σε media που δεν ανήκουν στα παραδοσιακά mainstream media γεγονός που προβληματίζει τους δημοσιογράφους των μεγάλων μέσων που παρευρίσκονται στο Summit. Γιατί τα βίντεο μιας νεαρής νεοζηλανδής που κάλυπτε της αμερικάνικες εκλογές χωρίς καν να ζει στην Αμερική πήραν εκατομμύρια views;  “Δεν έχω ιδέα, μάλλον γιατί λέμε τα νέα χωρίς να προκαλούμε κατάθλιψη” λέει η ίδια.

Ηθοποιοί και στελέχη του Hollywood μιλούν για τη χρήση εργαλείων ΑΙ με αισιοδοξία και προβληματισμό. Όλοι παραδέχονται ότι είναι μονόδρομος.

Ψάχνουμε τον σκοπό μας

Τη σκηνή μοιράζονται οι Tom Hale του επαναστατικού gadget Oura ring, o Chief Software Officer της Mercedes-Benz, η COO της Lenovo και ένας δημοσιογράφος της Guardian με τίτλο συζήτησης “Making shit that people love”.

Και όμως, κανείς τους δεν μιλάει για το ποιος έχει την καλύτερη τεχνολογία.“Ναι, χρησιμοποιούμε τις τελευταίες τεχνολογικές καινοτομίες αλλά οι πελάτες δεν αγοράζουν την τεχνολογία”, λένε. Κανείς τους δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τεχνολογικές καινοτομίες, ούτε καν αναφέρεται σε αυτές. Μιλάνε για πάθος, για συμμετοχή των πελατών στη διαδικασία ανάπτυξης των προϊόντων, για το πόσο σημαντικό είναι το προσωπικό των εταιρειών να αγαπούν τα προϊόντα.

Σε άλλες ομιλίες, μεγάλα brands όπως η Veja μέχρι και μικρά startup, αναλύουν το “purpose” τους. Δεν είναι η καινοτομία. Αλλά ούτε τα λεφτά! Νιώθουν την ανάγκη να μας εξηγήσουν “γιατί πρέπει να βγάζουν λεφτά”. Απ’ότι φαίνεται ούτε αυτό είναι αυτονόητο πλέον! Πρέπει αλήθεια να εξηγήσουμε γιατί να είμαστε κερδοφόροι; Και όμως, πρέπει! Άλλοι απαντούν για ανεξαρτησία, άλλοι για να μπορούν να βοηθούν τους άλλους. Ηθοποιοί του Hollywood, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, marketers, όλοι προβληματισμένοι για το ρόλο τους. Αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι, όλοι προσπαθούμε να προσδιορίσουμε ποια είναι η θέση μας σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, ποιος είναι ο σκοπός μας.

 

Και καθώς ψάχνουμε όλοι το σκοπό, η Yulia Navalnaya, η σύζυγος του Alexei Navalny και Πρόεδρος του Advisory Board of the anti-corruption foundation και ο Leopoldo López, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα απέναντι στο Μαδούρο (έχει περάσει από φυλακή για την πολιτική του δράση), μας δίνουν απλόχερα “purpose” (σκοπό) την τελευταία ημέρα του event απευθυνόμενοι στο κοινό από την κεντρική σκηνή.

“Είμαστε εδώ γιατί σας χρειαζόμαστε. Μόνο η τεχνολογική καινοτομία θα μας βοηθήσει να σταθούμε ενάντια τους δικτάτορες. Κερδίζουν. Μην παίρνετε αυτό που έχετε ως δεδομένο, αυτό που ζούμε εμείς μπορεί να το ζήσετε κι εσείς. Η τεχνολογία θα μας βοηθήσει να σώσουμε τη δημοκρατία.” 

Είναι η πιο πρακτική ομιλία που άκουσα στο web summit. Ξέρουν τι χρειάζονται από εμάς και μας το δίνουν με πρακτικά παραδείγματα. Για πρώτη φορά βλέπω το κοινό να χειροκροτεί τόσο δυνατά, να φωνάζει, να δακρύζει. Αντιδράσεις που κάποτε έβλεπες όταν η Apple ανακοίνωνε τις καινοτομίες της, εποχές ξεχασμένες πλέον. 

Μια Παγκόσμια Αγορά Ιδεών

Το Web Summit δεν είναι μόνο για εταιρείες. Είναι και μια πλατφόρμα για εθνικές τεχνολογικές φιλοδοξίες. Οι χώρες στήνουν εντυπωσιακά περίπτερα, προβάλλοντας είτε τις τεχνολογικές καινοτομίες τους είτε προωθώντας τον εαυτό τους ως κόμβους για επιχειρηματίες ή skilled εργαζόμενους στον τομέα της τεχνολογίας προβάλλοντας κίνητρα για να τους μαγνητίσει, όπως την ευκολία του να ανοίξεις εταιρεία, φοροελαφρύνσεις και άλλα οικονομικά κίνητρα, υποδομές και άλλα.

Την προσοχή μου αρχικά τραβάει το μεγάλο περίπτερο της Σερβίας επειδή στο σχεδιασμό του περιλαμβάνει μια μεγάλη φωτογραφία του Nicola Τesla και από κάτω με καλλιγραφικά γράμματα το όνομά του και την ημερομηνία γέννηση και θανάτου του. Μου ξεφεύγει ένα ειρωνικό χαμόγελο αλλά η διπλανή μου παρέα γελάει δυνατά, δείχνει και σχολιάζει σε κάποια γλώσσα που ενώ δεν γνωρίζω, μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι λένε γιατί σκέφτηκα το ίδιο. Αναλογίζομαι αν υπάρχει ελληνικό περίπτερο και το φαντάζομαι με μια προτομή του Θαλή του Μιλήσιου. Τελικά αυτό ίσως να μην ήταν και τόσο κακή επιλογή δεδομένου ότι όντως άλλοι είχαν επιλέξει ομοιώματα αρχαιοελληνικών αγαλμάτων προωθώντας τεχνολογία 3d printing, κάτι που τράβηξε τον κόσμο να βγάζει φωτογραφίες με τα αγάλματα.

Παραδίπλα το Dubai έχει ένα εντυπωσιακό τεράστιο περίπτερο γεμάτο διαδραστικές οθόνες, μεγάλη ομάδα που ενημερώνει τον κόσμο πως να μεταφέρει την εταιρεία του στο Dubai και μια κεντρική γιγαντοθόνη που παρουσιάζει τη “National AI strategy”.  Συνθήματα όπως “come where the money is”, “no taxes”, “Dubai Silicon oasis” περνούν κάθε τόσο.

Μεγάλα και εντυπωσιακά περίπτερα για τη Γερμανία και την Ελβετία που αναδυκνείουν την εξειδίκευσή τους σε τομείς όπως η ρομποτική, η εκπαίδευση, και η υγεία. Η Αίγυπτος και η Βραζιλία παρουσιάζουν startups στον τομέα της εκπαίδευσης, εστιάζοντας στην ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού έτοιμου για remote working. Η Πολωνία και η Γεωργία μας προσκαλούν να γίνουμε μέρος της ανάπτυξης. Η Εσθονία θεωρείται the place to be για πολλούς νέους startuppers.

«Στη Βραζιλία έχουμε πολλά προβλήματα και έχουμε μεγάλο πληθυσμό. Αυτό σημαίνει ότι όποιος βρει πρώτος λύσεις, θα έχει μεγάλες επιχειρηματικές ευκαιρίες», μου λένε στο περίπτερο της Βραζιλίας, προοπτική που γνωρίζω ήδη λόγω πελατών που έχω στη Βραζιλία και σε άλλες ανερχόμενες οικονομίες.

Έξω από το επιβλητικό περίπτερο του Κατάρ, παρατηρώ μια μεγάλη ουρά και αναρωτιέμαι τι περιμένουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Προχωρώντας πιο κοντά, με έκπληξη βλέπω έναν άνδρα με κελεμπία, να κρατά ένα μεγάλο πινέλο και να γράφει κατά παραγγελία το όνομά σου με αραβικούς χαρακτήρες, τον οποίο σου προσφέρει. Δίπλα του, για διακόσμηση ένας δίσκος με χρυσά βραχιόλια και φλιτζάνια, ενώ λίγο πιο πέρα, δύο ψεύτικα άλογα γίνονται το σκηνικό για χιουμοριστικές φωτογραφίες. Παντού τριγύρω τεχνολογία και το Qatar δίνει focus στην παράδοση. Αντιθέσεις μέσα μας, γύρω μας και μπροστά στα μάτια μας.

Εμείς τί είμαστε, νέο ή παλιό;

Τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος της τεχνολογίας είχε όλες τις απαντήσεις. Τώρα σαν να σταμάτησε να είναι και πολύ σίγουρος. Κάθε update του ChatGPT οδηγεί εκατοντάδες startups στο να κλείσουν. Μέχρι και πέρισυ πολλά startup pitches ξεκινούσαν με το συνηθισμένο ισχυρισμό “we are disrupting the market”. Φέτος δεν υπήρχε τόση σιγουριά.

Tο ΑΙ ήρθε για να μας προκαλέσει κρίση ταυτότητας, οι κάποτε γρήγοροι ρυθμοί τώρα έχουν γίνει ιλλυγιώδεις αφαιρώντας απότομα τη λάμψη από όποιον δεν μπορεί να συμβαδίσει και ο κόσμος της τεχνολογίας αναγκάζεται να σταθεί κριτικά απέναντι στο εαυτό του και να αυτοπροσδιοριστεί εκ νέου.

Και δεν είναι μόνο η επικαιρότητα. Είναι και η φυσική φθορά του χρόνου που κάνει το νέο, παλιό αντικειμενικά και αναπόφευκτα. Για πρώτη φορά φέτος είδα ομιλίες hot προσώπων του χώρου των social media, του Ηollywood αλλά και αθλητών να αναρωτιούνται ποια είναι η επόμενη ημέρα? Είναι άνθρωποι που καβάλησαν το κύμα της ραγδαίας ανώδου των social media και τώρα πρέπει να σκεφτούν την επόμενη ημέρα.

“Δεν μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά μέχρι τα 60 μου” λέει η Supercar Blondie, διάσημη influencer με 17 εκατομμύρια followers στο Instagram. “Πρέπει όσο προλαβαίνω να μετατρέψω το προσωπικό μου brand σε επιχείρηση”. Το ίδιο φαίνεται να κάνουν πρώην ποδοσφαιριστές της Manchester United, του NBA και ολυμπιονίκες που βρίσκεται στο Web Summit ως startup founders.

Φέτος οι ομιλίες ήταν γενικώς λιγότερες και δεν δημιουργούσαν ενθουσιασμό. Όποιον συναντούσα έλεγε “δεν είμαι εδώ για τις ομιλίες αλλά κυρίως για networking”. Αυτό τα λέει όλα. Δεν υπάρχουν πολλές καινοτομίες να μας ενθουσιάσουν, δεν υπάρχουν πολλά να μάθουμε, τώρα τρέχουμε να προλάβουμε τις εξελίξεις και καλύτερα να τρέχουμε παρέα!

Η δύναμη είναι στα connections, ποιοι θα ενώσουν το brainpower τους για να βγουν πιο γρήγορα μπροστά, ποιοι θα φτιάξουν το ισχυρότερο οικοσύστημα, σε ποιο γεωγραφικό χώρο και αξιακό χώρο θα συγκεντρωθούν οι ικανότεροι και θα αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα που θα φέρει τη διαφορά. 

 

Στο επίκεντρο των συζητήσεων μεταξύ μας είναι οι αξίες μας, τα συναισθήματά μας, ποια χώρα είναι καλύτερη να ζεις, ποια “πλευρά” διαλέγουμε και ό,τι μας κάνει ανθρώπους. Η καινοτομία από αυτοσκοπός γίνεται εργαλείο για έναν καλύτερο κόσμο και ο κόσμος της τεχνολογίας μετατρέπεται σε υπηρέτης της ανθρωπότητας. Για πρώτη φορά δεν μιλάμε τόσο για το “τι” κάνουμε αλλά για το “γιατί” και το “πώς” το κάνουμε. Επιστρέφουμε στα βασικά: ο άνθρωπος στο επίκεντρο. Αυτονόητο, θα πει κάποιος. Όχι στον κόσμο της τεχνολογίας. Στον κόσμο που ανέδειξε ως μοντέρνους διανοητές τους ιδρυτές των startups και έκανε το hustling ύψιστη αρετή.

 

Το motto του Web Summit είναι “Where the tech world meets” (εκεί που ο κόσμος της τεχνολογίας συναντιέται). Όμως φέτος αυτό που μας ενώνει περισσότερο από ποτέ δεν είναι η τεχνολογία, είναι η υπαρξιακή κρίση.

Τα νέα από τον κόσμο της τεχνολογίας είναι πως τα ρομπότ και οι αλγόριθμοι ειναι πιο δυνατά από ποτέ και εμείς πιο άνθρωποι από ποτέ.

 

*Effie Chatzigiannopoulou-Bersoux, CEO at GrowthGirls

Co-founder and Instructor at AI – The Academy