Ο Αθήναιος ( ο αληθινός και όχι εμείς που κάποτε γράφαμε άρθρα για τη Γαστρονομία και την ιστορία της με αυτό το ψευδώνυμο) στο 13ο βιβλίο των «Δειπνοσοφιστών», τον περίφημο «Ερωτικό», ανθολογεί όλους τους γνωστούς παράξενους έρωτες της εποχή του, όπως επιβίωναν στα κουτσομπολιά που ακούγονταν στα συμπόσια αλλά και στα κείμενα από την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που αντέγραφε «ερανιστικά» όπως λέμε, δηλαδή επιλέγοντας τα σημαντικότερα αποσπάσματά τους, όπως κάνουμε εμείς με τις ειδήσεις καλή ώρα.

Στους παράξενους έρωτες λοιπόν περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν ερωτευθεί αγάλματα. Φυσικά είναι γνωστός ο μύθος του Πυγμαλίωνα αλλά ο Αθήναιος «δίνει στεγνά», κατονομάζει, όσους ερωτεύτηκαν άγαλμα.
Το θυμηθήκαμε διαβάζοντας την είδηση για την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Oxford Journal of Archaeology που αποκαλύπτει ότι κατά την αρχαιότητα τα αγάλματα μύριζαν κι όλας αφού τα άλειφαν με τριανταφυλλα, ελαιόλαδο και μελισσοκέρι.

Είναι ήδη γνωστός ο ρόλος της όσφρησης στη δημιουργία των συναισθημάτων. Οπότε ίσως συνέβαλε και αυτό στη δημιουργία της αγαλματοφιλίας. Τα αγάλματα δεν είναι μόνο απεικονίσεις της εξιδανικευμένης ομορφιάς. Δεν μιλάνε κιόλας. Κάτι που σίγουρα συμβάλλει καθοριστικά στην ένταση και τη διάρκεια του έρωτα.

Στη φωτογραφία βλέπετε το πασίγνωστο σύμπλεγμα του Πανός με την Αφροδίτη που εκτίθεται στο Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο. Δεν ξέρουμε αν μύριζε αλλά αν οι αρχαίοι ημών ήταν χιουμορίστες ο μοσχομυριστός θα έπρεπε να είναι ο Παν κι ας προσπαθεί η Αφροδίτη να τον απωθήσει με το σανδάλι της.