Είναι φαινόμενο της εποχής, όπως εξήγησε ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγεωργίου στη Βίβιαν Ευθυμιοπούλου χθες το βράδυ στον Amagi η συζήτηση για το μέλλον της… σχέσης μας με το ΔΝΤ.
Λίγο η ετήσια δημοσίευση των στοιχείων του οργανισμού για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας ανά χώρα, λίγο η συζήτηση για τους γενικούς άξονες στρατηγικής του Ταμείου που αναπόδραστα συνδέεται με τη χώρα μας και τους θεσμούς της ΕΕ, λίγο η ετήσια σύνοδος στην Ουάσινγκτον που ξεκινά την Κυριακή και αμέσως-αμέσως αντιλαμβανόμαστε όλοι πως για να αποτιμήσουμε δηλώσεις και ειδήσεις πρέπει να τις περάσουμε από ψιλό κόσκινο. Πολύ συναίσθημα και η ουσία θέλει χρόνο να αποτιμηθεί.
Χθες το βράδυ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε συζήτηση που διοργάνωσε το Elliot School of International Affairs δήλωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματος με ή χωρίς τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αλλά “είναι πολύ δύσκολο να δουλέψουμε με έναν οργανισμό που έχει το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω” (Ναυτεμπορική)
Πριν από λίγο κι ενώ κλείναμε το δελτίο διαβάσαμε στη “Ναυτεμπορική” ότι σε συνέντευξη που έδωσε ο Πολ Τόμσεν δηλώνει ότι το Ταμείο δεν ζητά πρόσθετα μέτρα από την Ελλάδα γιατί εκτιμά ότι θα επιτευχθεί ο στόχος του 2,2% πλεόνασμα.
Σχόλιο: Παρ’όλη τη συνεχιζόμενη πολιτική ρευστότητα που επικρατεί στην Ελλάδα (αλλά και στην Ευρωζώνη με τον σχηματισμό της γερμανικής κυβέρνησης σε εκκρεμότητα) είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κυβέρνηση να δείξει σε διεθνείς και ντόπιους κύκλους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “δεν έχει ξοφλήσει” και παραμένει μια υπολογίσιμη δύναμη που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας για καιρό ακόμα.
