Ήταν μια από τις πιο σύνθετες εβδομάδες των τελευταίων μηνών αυτή που τελειώνει σήμερα. Παρήγαγε ειδήσεις που δημιουργούν την εικόνα δύο διαφορετικών κόσμων, ενώ επιμέρους πληροφορίες ήρθαν και συμπλήρωσαν τις εικόνες αυτές με τρόπο που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την απόσταση που τους χωρίζει. Για την καλύτερη οργάνωση των ειδήσεων, λοιπόν σήμερα παρουσιάζουμε τα θέματα σε ζευγάρια.
Διαβάζετε την ειδησεογραφική ανασκόπηση της εβδομάδας που μας πέρασε όπως την είδαν η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου και ο Θανάσης Παναγόπουλος ο Θύμιος Τζάλλας από τη Μεγάλη Βρετανία, και ο δημοσιογράφος Άλκης Κούρκουλας από την Τουρκία ενώ σήμερα φιλοξενούμε ένα σχόλιο της π.Υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου για το θέμα που έχει ανακύψει με το ΣτΕ και το μάθημα των Θρησκευτικών.
ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ. Τελικώς, δεν ήταν άλλο ένα “τελετουργικό” συνέδριο ΣΕΒ αυτό που διοργάνωσε ο σύνδεσμός στις αρχές της εβδομάδας. Η παρουσία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη την πρώτη ημέρα του συνεδρίου προκάλεσε πρωτοφανή εκνευρισμό. Οκτώ χρόνια μετά την έναρξη των μνημονίων και λίγο πριν την τυπική λήξη της δανειακής σύμβασης, εμφανίστηκε ένας Δραγασάκης “από τα παλιά”. Συνθηματολόγησε, υποτίμησε (κατά την πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ) τη νοημοσύνη του ακροατηρίου και επιτέθηκε στην επιχειρηματική κοινότητα της χώρας κατηγορώντας τον ΣΕΒ ότι είναι “ιδεολογικός μηχανισμός αντί για εργοδοτική οργάνωση”.
Απέναντι στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης η εμφάνιση Μητσοτάκη το επόμενο πρωί ήταν σαφώς δηλωτική μιας άλλης σκέψης.
Τι συμβαίνει με τον Μητσοτάκη: Είτε αποτιμάς τον Μητσοτάκη ως φίλος είτε ως εχθρός καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα συμπαγές και πάνω απ’όλα διακριτό, με ξεκάθαρα ποιοτικά χαρακτηριστικά, πολιτικό προϊόν. Είτε τον λατρεύεις είτε τον σιχαίνεσαι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο εκπρόσωπος ενός ολόκληρου κόσμου με δηλωμένη κοσμοαντίληψη και ιδεολογία, καθαρές θέσεις και συγκεκριμένους τρόπους πολιτικής συμπεριφοράς. Στην πολιτική αυτό σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης γίνεται επί τη εμφανίσει πόλος συσπείρωσης μέσα σ’ευρύτερο χώρο που ασπάζεται τις ίδιες αρχές, άσχετα αν εκφράζεται από διαφορετικά κόμματα.
Ο κόσμος που προσωποποιεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που εχθρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού, χοντρικά όσοι διαφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις και πιστεύουν ότι η χώρα μπορεί να γυρίσει στις προ τουυ 2010 πολιτικές.
Είναι ο κόσμος που ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε και υποσχέθηκε ν’ανατρέψει ή έστω να επηρρεάσει καταλυτικά για να αποτύχει τραγικά και να καταλήξει να τον υπηρετεί δουλικά, υπογράφοντας ό,τι του φέρνουν μπροστά του. Με τον κόσμο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να σταθεί ούτε σ’ενα πάνελ εκδήλωσης χωρίς να χρειαστεί να γραπωθεί από συνθήματα και ιδεοληψίες.
Αν η Νέα Δημοκρατία καταφέρει αυτή τη διάσταση να την κάνει δίλημμα των επόμενων εκλογών, η νίκη της θα είναι σαρωτική.
+ΕΠΙΠΛΕΟΝ. Στο τέλος Μαίου απέρχεται και επισήμως ο νυν πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας. Ο Θ.Φέσσας ανάγκασε σχεδόν την κοινή γνώμη να δει διαφορετικά τον ΣΕΒ. Παράγοντας υψηλής ποιότητας παρεμβάσεις με στοιχεία και αναλύσεις, σταθερά και με συνέπεια, συνέβαλλε καθοριστικά στην κατανόηση της οικονομικής πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων, χωρίς να δείξει ότι πολιτεύεται για τα συμφέροντα του συναφιού του. Δεν διατηρούμε κανενός είδους σχέση με τον ΣΕΒ και περιμέναμε να λήξει η θητεία Φέσσα να τη σχολιάσουμε. Τόσο ο πρόεδρος όσο και ο Γενικός Διευθυντής του οργανισμού Άκη Σκέρτσος μας έδωσαν την εντύπωση ότι είδαν τον ΣΕΒ ως κοινωνικό εταίρο που έπρεπε να παρεμβαίνει για λογαριασμό ολόκληρης της κοινωνίας, συχνά και των εργαζομένων.
ΤΣΙΠΡΑΣ-ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ. Υπάρχει ένα πλήθος επιθετικών προσδιορισμών για να χαρακτηρίσει κανείς αυτό το ζευγάρι των αντιθέσεων, δεδομένου ότι πρόκειται για τον Πρωθυπουργό της χώρας και τον ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησής του. Είναι την ίδια στιγμή αστείο, γραφικό αλλά πάνω απ’όλα επικίνδυνο το να υπάρχει ενδοκυβερνητική διάσταση αυτής της έκτασης για την οικονομική πολιτική της χώρας την παρούσα χρονική συγκυρία. Ο Πρωθυπουργός εμμένει στο ψευδές ιδεολόγημα της καθαρής εξόδου. Κάθε που το αναφέρει όμως εμφανίζεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με κάποια δήλωσή του να τον διαψεύδει επιβεβαιώνοντας ότι η επιτροπεία θα συνεχιστεί και μιλάμε για επιτροπεία, όχι για απλή επιτήρηση.
Στην πραγματικότητα βέβαια το καθαρή έξοδος ή όχι είναι ένα ψευδοδίλημμα. Την πραγματικότητα την ορίζουν οι πολιτικές των υψηλών πλεονασμάτων και βέβαια οι περικοπές των συντάξεων των 2019 στις οποίες οι δανειστές φαίνεται ότι επιμένουν (Α.Παπαστάθης/Πρώτο Θέμα). Οι περικοπές των συντάξεων είναι πολύ βαρύ μέτρο και πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση, ακόμα κι αυτή η κυβέρνηση που λέει “ναι σε όλα”, δεν μπορεί να το αντέξει. Το πόσο πιεσμένη θα νιώσει τελικά η κυβέρνηση τις ερχόμενες εβδομάδες, θα ρυθμίσει και τις πολιτικές εξελίξεις και βέβαια αναφερόμαστε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΛΟΣ. Η απίθανη ιστορία με την ενοικίαση των γαλλικών φρεγατών δεν έκανε απλώς ορατή μια ακόμα ενδοκυβερνητική διάσταση. Αναδεικνύει τον Πάνο Καμμένο ως τρίτο πόλο της πολιτικής ζωής με όρους όμως που μόνο πολιτικοί και κομματικοί δεν είναι. Φαίνεται ότι ο Πάνος Καμμένος λειτουργεί εντελώς αυτόνομα μέσα στην κυβέρνηση. Σχεδιάζει τις δικές του πολιτικές στα εξωτερικά θέματα και τα εξοπλιστικά ( ενώ και τα δύο δεν εμπίπτουν καν στη δική του αρμοδιότητα) και δεν τον ελέγχει πλέον ούτε ο Αλέξης Τσίπρας.
Το ερώτημα βέβαια είναι μόνον ένα: θα καταφέρει ο Πάνος Καμμένος να λειτουργήσει ως πόλος με όρους πολιτικούς και να ηγεμονεύσει σε ολόκληρη την ακροδεξιά; Για την ώρα, κάτι τέτοιο δεν μας φαίνεται πιθανό κυρίως γιατί ο Πάνος Καμμένος είναι καλός πολιτικάντης αλλά απολύτως ανίκανος να αντιληφθεί την έννοια του πολιτικού σ’ενα βάθος χρόνου. Μην ξεχνάμε ότι οι ΑΝΕΛ ως flash party μπήκαν στη Βουλή.
ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ. Το 2010 σε συνεργασία με τον Ο.Ο.Σ.Α και εμπειρογνώμονες και χρηματοδότηση της ΕΕ ξεκίνησαν τα Νέα προγράμματα Σπουδών(ΝΠΣ). Μια θεμελειωδώς νέα προσέγγιση στο περιεχόμενο και τις μεθόδους διδασκαλίας όλων των μαθημάτων. Μια τεράστια προσπάθεια εξαίρετων Ελλήνων και ξένων παιδαγωγών υπό την αιγίδα του ΙΕΠ κατέληξε το 2011 στα ΝΠΣ.
Τα προγράμματα εξασφάλισαν συναινέσεις βασιζόμενες στις καλύτερες διεθνείς πρακτικές και άρχισε αμέσως η πιλοτική εφαρμογή τους σε δημοτικά και γυμνάσια με στόχο την αξιολόγηση τους στην πράξη και τις απαιτούμενες διορθώσεις. Η πιλοτική περίοδος που περιελάμβανε εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, συγγραφή νέου τύπου εκπαιδευτικού υλικού και αξιολόγηση, συνεχίστηκε μέχρι το 2013-2014. Μετά, ακολούθησε απόλυτη αδράνεια με εξαίρεση την περίοδο Α. Λοβερδου όπου το ΙΕΠ προχώρησε και στα προγράμματα του Λυκείου.
Το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει να ανακινήσει το θέμα και ξεκινάει μόνο από τα Θρησκευτικά! Σε μια εποχή που τα ΝΠΣ πρέπει τουλάχιστον να ακολουθούν τις τεράστιες αλλαγές στον πλανήτη και να εφοδιάζουν τη νέα γενιά με γνώσεις και δεξιότητες άλλου τύπου, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μόνη προτεραιότητα στα Θρησκευτικά! Ανασύρεται λοιπόν το πρόγραμμα σπουδών με τις παρατηρήσεις της πιλοτικής εφαρμογής, γίνονται κάποιες θετικές, κατά τη άποψη μου αλλαγές, ( προσωπικά ο κ.Φίλης με εντυπωσίασε με το βάθος της θεολογικής του παιδείας) και αρχίζει το πολιτικό δράμα που δεν έχει σχέση με την ουσία των προγραμμάτων δηλαδή, την εκπαίδευση, δηλαδή, τα παιδιά μας.
Έτσι το θέμα από την πρώτη στιγμή ανάγεται σε ιδεολογική εφόρμηση της Αριστεράς με στόχο μια νίκη σ ένα τομέα εκτός Μνημονίου, σε πολιτική σύγκρουση εξουσίας μεταξύ Κυβέρνησης και Εκκλησίας, σε εσωτερική σύγκρουση στους κόλπους της Εκκλησίας μεταξύ Ζηλωτών και Ορθοδόξων .
Τα αποτελέσματα: Στην εκκλησία αναβιώνει το κίνημα των ζηλωτών και δικαιώνεται η προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικράτειας (αξίζει να επισημανθεί η ένδεια επιχειρημάτων που χαρακτηρίζει τις απόψεις που κατέθεσε το ΥΠΠΕΘ. Τέτοια ένδεια που δημιουργεί εύλογες απορίες αν ήθελε να κερδίσει ή να χάσει αυτή τη δίκη).
Η Κυβέρνηση χάνει κατά κράτος την μάχη εξουσίας! Γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία σύσκεψη για θέματα παιδείας παρουσία του Πρωθυπουργού του ΥΠΕΠΘ, αντιπροσωπείας της Εκκλησίας και του ΥΠΕΘΑ, ενώ ο ΠΘ υπό το βάρος της πρωτοφανούς αποτυχίας αποπέμπει τον υπουργό του!
Και η Αριστερά αποτυγχάνει παταγωδώς να κάνει έστω και ένα μικρό βήμα προόδου, σε ένα θέμα που το έδαφος ήταν “στρωμένο”. Αντίθετα, είμαστε πια πιο πίσω από ποτέ και κινδυνεύουμε να πάμε ακόμα πιο πίσω γιατί οι δίκες για το μάθημα των Θρησκευτικών στο ΣτΕ και το ΕΔΔΑ δεν έχουν τελειώσει.
Μετά από όλα αυτά …μήπως απαιτήσουμε να ανοίξει το θέμα των προγραμμάτων σπουδών που αφορά στο μέλλον; (Άννα Διαμαντοπούλου)
ΒΟΡΕΙΟΣ-ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ. Την πρόθεσή τους να υπογράψουν μέχρι το τέλος του έτους μια συνθήκη ειρήνης με την οποία θα τερματίζεται και επισήμως ο Πόλεμος της Κορέας, έκαναν γνωστή ο Μουν Τζάε-ιν και ο Κιμ Γιονγκ-ουν, μετά τη σημερινή τους ιστορική συνάντηση. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που δίδονται αυτές οι υποσχέσεις.
Η λέξη-κλειδί των εξελίξεων στην Κορέα είναι μόνο μία: “Αποπυρηνικοποίηση”.
Οι προσδοκίες είναι υψηλές δεδομένου ότι ολόκληρο το διάστημα μετά την εκλογή του ο μετριοπαθής, σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος της Ν.Κορέας εργάστηκε σιωπηλά και συστηματικά για την προσέγγιση με τον Βορρά, προσπάθειες που δεν διέκοψε ακόμα κι όταν ο Κιμ εκτόξευε πυραύλους και έκανε πυρηνικές δοκιμές ενώ και ο πρόεδρος Τραμπ φαίνεται ότι έχει επενδύσει πολλά στη διπλωματία στην χερσόνησο της Κορέας.
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι πρέπει να κρατήσουμε τις προσδοκίες μας χαμηλά. Κυρίως γιατί η διαδικασία της κατάργησης των πυρηνικών περνάει μέσα από διεθνείς ελέγχους. Η Βόρεια Κορέα πρέπει να δεχτεί στο έδαφος της διεθνείς εμπειρογνώμονες, κάτι που θα το κάνει πολύ δύσκολα. Άλλωστε ο Κιμ δήλωσε ότι θα παγώσει το πρόγραμμα δεν μίλησε για αφοπλισμό. Απέναντι σ’αυτή την πραγματικότητα είναι αβέβαιο πώς θα αντιδράσει ο Τραμπ ο οποίος είναι ανυπόμονος να δείξει αποτελέσματα. Θα επιδείξει την απαιτούμενη υπομονή ή θα τα τινάξει, πάλι, όλα στον αέρα;
+ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Τι θέλουν οι “βασικές παίκτες” από τη Β.Κορέα, εκτός από τον αφοπλισμό της.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Ήδη πριν την Παρασκευή οι προσδοκίες για κοινή υποψηφιότητα της αντιπολίτευσης απέναντι στον Πρόεδρο Ερντογάν είχαν διαψευστεί και η εκλογή του προέδρου Ερντογάν έγινε πάλι όσο αναπόφευκτη ήταν την ημέρα που ο Τούρκος πρόεδρος αποφάσισε να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Πάντως, κάποιες διαβουλεύσεις έγιναν για την κοινή υποψηφιότητα και δημόσιες πιέσεις ασκήθηκαν προς τον πρώην πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ να μην αναμετρηθεί με τον πρόεδρο και επί δεκαετίες φίλο και πολιτικό συνοδοιπόρο του Το 2002 ήταν ο πρώτος δορυφόρος που αναδείχτηκε από το κόμμα της δικαιοσύνης και ανάπτυξης, όταν ο Ερντογάν ήταν ακόμα υπό απαγόρευση και μερικούς μήνες αργότερα παραιτήθηκε για να διευκολύνει να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ερντογάν. Ο Γκιουλ ήταν επίσης ο πρώτος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το AKP Αλλά και πάλι άφησε τη θέση του, μετά από μία μόνο θητεία, στον Ερντογάν που αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία το 2014.
Χωρίς κοινό υποψήφιο και κυρίως χωρίς την κοινή υποψηφιότητα του πρώην προέδρου, η αντιπολίτευση έχει πολύ δύσκολο δρόμο να διανύσει Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ερντογάν συγκεντρώνει το 43,5% των ψηφοφόρων, περισσότερο από το διπλάσιο του ισχυρότερου ανταγωνιστή του, Αλλά για να συγκεντρώσει το 50% των ψήφων από τον πρώτο γύρο -όπως θα ήθελε- ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Γκιουλ έστω και αν δεν ήταν αποδεκτή από όλη την αντιπολίτευση ( οπότε θα συγκέντρωνε 48,3%) θα απέκλειε εκλογή Ερντογάν από τον πρώτο γύρο .
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο Γκιουλ συγκεντρώνει μόνος του πάνω από 5% του εκλογικού σώματος.
Μετά από αυτά, ο προβληματισμός που επανέρχεται αφορά την οικονομία και τις προοπτικές της καθώς και την γεωπολιτική κρίση που ταρακουνά επικίνδυνα την Τουρκία. Πολλοί διερωτώνται αν η -αναπόφευκτη όπως φαίνεται- νίκη του προέδρου Ερντογάν δεν αποδειχθεί πύρρειος. (Άλκης Κούρκουλας)
BREXIT-Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ. Η Τερέζα Μέι μετράει ήττες από τη Βουλή των Λόρδων. Μέχρι στιγμής έχουν φτάσει τις έξι. Οι Λόρδοι συζητάνε τον νόμο αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ, και υπερψηφίζουν συνεχώς τροπολογίες που προβλέπουν ήπιο Brexit. Η πρωθυπουργός ευχαρίστως θα δεχόταν την τροπολογία που προβλέπει παραμονή της Βρετανίας στην τελωνειακή ένωση. Οι Βρυξέλλες έστειλαν μήνυμα ότι θα κάνουν το χατίρι των Βρετανών για στενή εμπορική σχέση μετά το Brexit, αν εκείνοι πουν ναι σε ενιαίο σύστημα δασμών. Για τους Brexiteers όμως, η παραμονή στην τελωνειακή ένωση είναι κόκκινη γραμμή. Ο Μπόρις Τζόνσον, υπουργός Εξωτερικών και εσωκομματικός αντίπαλος της Μέι, απειλεί πως θα παραιτηθεί.
Η παραμονή στην τελωνειακή ένωση λύνει το πρόβλημα της Βόρειας Ιρλανδίας και του σκληρού συνόρου με την Ιρλανδία. Οι Βρετανοί φοβούνται ότι αν αποχωρήσουν, θα ξεκινήσει η συζήτηση για επανένωση του νησιού. Το αόρατο σύνορο που σχεδιάζουν ώστε να γίνονται ψηφιακά οι τελωνειακοί έλεγχοι, δεν το έχει πάρει κανείς σοβαρά. Η κυβέρνηση έπαθε και ένα μικρό κάζο στις Βρυξέλλες την Τρίτη. Παρουσίασε υποτίθεται εφαρμογή που θα επιτρέπει στους Ευρωπαίους υπηκόους να κάνουν αιτήσεις πολιτογράφησης από το κινητό. Μόνο που το app δεν δουλεύει σε iphones. Άντε μετά να πείσεις ότι μπορείς να φτιάξεις και ψηφιακό σύνορο.
Όλα αυτά μπορούν να φαίνονται και αστεία, αλλά συγγραφείς όπως ο Ίαν ΜακΓίουαν επιμένουν να υπενθυμίζουν τη σκοτεινή πλευρά του Brexit – αυτή που με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις ξεχνάμε καμία φορά. Με συνέντευξή του στα Νέα ο Βρετανός συγγραφέας χαρακτήρισε το δημοψήφισμα του 2016 “τραγωδία του λαϊκισμού”.
Η εβδομάδα σε μία ανάλυση. Ένα εξαιρετικό κείμενο από τον Brexiteer Χιού Μπέρνετ για το πώς η ΕΕ εκμεταλλεύεται το ζήτημα της τελωνειακής ένωσης (Θύμιος Τζάλλας).
ΜΑΚΡΟΝ-ΤΡΑΜΠ. Η συνάντηση Τραμπ-Μακρόν κατέκλυσε τη δημόσια σφαίρα παγκοσμίως με φωτογραφίες και σχόλια και γέμισε και τα αμερικανικά τηλεοπτικά σόου. Φιλήθηκαν, αγκαλιάστηκαν, επιβεβαίωσαν τους “αιώνιους όρκους αγάπης”. Μόνο που όταν ήρθε η ώρα ο Μακρόν να εκφωνήσει την ομιλία του στο Κογκρέσο, αποδόμησε, στην κυριολεξία τον Τραμπισμό.”Μπορείς να παίξεις με το φόβο και το θυμό για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά με αυτά δεν χτίζεις τίποτα”, είπε. “Μπορούμε να επιλέξουμε τον απομονωτισμό και να κλείσουμε την πόρτα στον κόσμο αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τον κόσμο να εξελίσσεται” ενώ δεν παρέλειψε να ρίξει κι ένα “καρφί” για το είδος των ηγετών που αρέσουν στον Τραμπ: “Δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό για τις ισχυρές ηγεσίες με τις εθνικιστικές φαντασιώσεις”. “Μακροπρόθεσμα θα καταλήξουμε να αντιμετωπίζουμε τις ίδιες πραγματικότητες”, “Δεν υπάρχει Planet B” είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος και στη στάση των ΗΠΑ απέναντι στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής.
Δεν είναι υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι από τις ΗΠΑ ο Γάλλος Πρόεδρος θέλησε να εμφανιστεί ως ο μοναδικός ηγέτης της δυτικής, φιλελεύθερης δημοκρατίας κι αυτό σε μια περίοδο που στη Γαλλία, οι μεταρρυθμιστικές του προσπάθειες έχουν προκαλέσει συγκρούσεις, στους δρόμους της Γαλλίας.
Από σήμερα, βρίσκεται στις ΗΠΑ η Άγκελα Μέρκελ μια επίσκεψη που δεν αναμένεται να παράγει θέαμα ανάλογο της επίσκεψης Μακρόν ενώ είναι αμφίβολο αν η Μέρκελ θα επιτύχει στον σκοπό του ταξιδιού της που είναι να παραμείνουν οι ΗΠΑ στη συμφωνία με το Ιράν.
+ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στον New Yorker που επιχειρηματολογεί πάνω στο γιατί ηγέτες σαν τον Τραμπ δεν γίνεται να κανονικοποιηθούν. Θυμηθήκαμε την ανάλογη συζήτηση που γίνεται εδώ για τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτά ήταν τα σημαντικότερα από την εβδομάδα που μας πέρασε. Καλό Σαββατοκύριακο. Εφόσον βρίσκετε το FACT χρήσιμο προωθείστε το σε φίλους σας με την προτροπή να εγγρφούν.
